Waarom pesten zo populair is en jij je er niets van aan hoeft te trekken…

Geschreven door: Fons Gieles Datum: 19-04-2018 Tag: Blog

Een groep jon­ge­ren lacht een dik­ke vrouw die voor­bij fietst hard­op uit. Ze trekt haar hoofd nog wat die­per tus­sen haar schou­ders en kijkt ge­pij­nigd naar de grond. Ze voelt zich al­leen, ver­drie­tig en al­leen. De woor­den snij­den als een mes in haar hart. “Ik ben ook veel te dik”, denkt ze. De jon­ge­ren roe­pen haar na en ma­ken die­ren­ge­lui­den ter­wijl de vrouw aan de ho­ri­zon ver­dwijnt. Er zijn veel redenen om onzeker te worden. In alle mogelijke media – en dit aantal groeit nog elke maand – worden we geconfronteerd met idealen. Een externe referentie voor “de norm”. Het moet strakker, sneller, beter, mooier, rijker, slimmer. Iedereen kan zo onzeker worden als je maar wil door deze normen te hanteren. En dat gebeurt dus ook. Zeker wanneer anderen een appèl op deze normen voor jou doen. Op kantoor vertelt de vrouw met tranen in haar ogen haar verhaal. Haar leidinggevende1, vroeger ook flink gepest, heeft met haar te doen. Hij stelt haar de vraag waarom die jongeren haar pesten. Gepikeerd reageert ze: “Nou, omdat ik te dik ben natuurlijk!” Hierop antwoordt de leidinggevende: “Of omdat ze zelf onzeker zijn misschien?”

Het valt op dat de jongeren zichzelf beter lijken te voelen door een ander naar beneden te duwen. Relatief lijken zij daardoor gelukkiger, ze zitten dichter bij het ideaal. Ze zijn stoer, horen bij de groep en zijn grappig. Zijn de jongeren echter anders dan vóór het voorval? Natuurlijk niet en hetzelfde geldt voor de vrouw. En toch voelen ze zich anders omdat de externe referentie de norm is geworden voor beide partijen. De vrouw voelt zichzelf dikker dan ze is doordat de jongeren haar uitlachen en zij zichzelf toch al dik vond. De jongeren zijn stoerder dan ze zich voelen omdat er gelachen wordt en ze bevestigd worden in hun slank, grappig en stoer zijn. Maar als we weten dat er niets veranderd is, waarom dan toch de pijn en het verdriet? Omdat we moeite hebben om ons eigen kompas te hanteren. Of zoals Covey2 zei: werk binnen je cirkel van invloed, dan wordt deze groter. We vinden het verschrikkelijk moeilijk om zelf onze eigen norm te bepalen. En er dan ook nog “oké” mee te zijn. Ongeacht wat een ander zegt, denkt of vindt.

Iedereen weet dat negeren de beste aanpak van pesten is. Nu weet je ook hoe: als jij jouw eigen norm als referentie gebruikt, is het veel gemakkelijker om de externe norm te negeren. En als je dat kunt, dan word je een veel gelukkiger mens. Beloofd.

Het is vandaag de landelijke dag tegen pesten. Een dag waarop extra aandacht wordt gevraagd voor de effecten van pesten op de slachtoffers, pestkoppen, meelopers en omstanders.

¹ik

²Stephen Covey, The 7 habits of highly effective people